Eliane Coutinho • 16 maart 2023

Geboorteplan is veiligheidsplan

Ik wil in het ziekenhuis bevallen, daar voel ik me het veiligst. Als er iets mis gaat kunnen ze direct ingrijpen. Wel heb ik een geboorteplan (veiligheidsplan) gemaakt met wat mijn wensen zijn en daarin staat welke interventies ik wel of niet wil.


Dit hoor ik al jaar en dag als verloskundige. In mijn hoofd is dit verwarrend, het roept vragen op. Wat bedoelt zij de zwangere vrouw nou precies met veiligheid? Hoe ziet zij dat, en wat heeft ze dan nodig van zorgverleners? De antwoorden op al deze vragen kan ik bedenken maar veel liever stel ik de vraag direct aan haar. En precies dat heb ik de afgelopen jaren gedaan. De antwoorden die ik kreeg waren te verdelen in 3 categorieën te plaatsen. Het zal je niet verbazen. Fysieke veiligheid, Emotionele veiligheid en Mentale veiligheid.


Het geboorteplan van de zwangere vrouw fungeert vooral als veiligheidsplan, ter voorkoming van schade of leed. Echter de meeste geboorteplannen, geven voornamelijk taal aan fysieke, het lijfelijke. Onnodige interventies en zeer gewenste interventies krijgen woorden. Uiteraard is extensie van het geboorteplan groter dan het lijfelijke. Schade aan het lichaam of het niet uitkomen van de wens, hebben weerslag op het mentale en emotionele. En toch voelt het als een gemis dat emotionele en mentale veiligheid weinig tot geen woorden krijgen in het geboorteplan. Dat terwijl er op al 3 vlakken behoefte is aan veiligheid. Pas dan is het geboorteplan mijn inziens compleet.


Natuurlijk is het een uitdaging om een dergelijk veiligheidsplan te schrijven. En dat is de reden voor mij geweest om het Meadiarium werkboek 4 jaar geleden te schrijven. Mea is de afkorting van mijn onderneming: Mezelf en Anderen. Diarium is dagboek maar betekent ook legger. Een legger is geschrift dat als grondslag dient om op voort te bouwen.


Het Meadiarium werkboek geeft handvaten om een geboorteplan schrijven dat woorden geeft aan fysieke, emotionele en mentale veiligheid. Een geschrift dat als grondslag dient om veilige zorg op voort te bouwen. Een boek dat uitermate geschikt is voor alle vrouwen, zeker vrouwen die bevallen voor het eerst gaan meemaken of al een nare ervaring achter de rug hebben


Het is in het Nederlands en Engels verkrijgbaar.


Meer client- en praktijkverhalen

Volgende maand zie ik je zwanger terug

door Claudia van Leent • 28 april 2025
'Volgende maand zie ik je zwanger terug', zei de verloskundige tegen Emma na haar miskraam. ‘Dat gebeurt iedere vrouw, je kunt in ieder geval zwanger worden. Einde consult. Het was niet waar Emma behoefte aan had, toen ze haar vruchtje in het toilet zag liggen. Einde zwangerschap, maar ook het einde van haar dromen over deze baby. Emma was verdrietig dat haar eerste zwangerschap zo afliep. Ze voelde zich eenzaam na de woorden van de verloskundige. Wat had ze fout gedaan? Ze dacht nog niet aan een volgende zwangerschap, maar was nú teleurgesteld, verdrietig en boos. Ze had allerlei gevoelens waarvan ze niet wist of dat er nou bij hoorde. Wat moest ze er mee? Haar vriend wist dat ook niet en hield zich vast aan de woorden van de verloskundige. Die zou het toch wel weten? Een tijdje later was Emma weer zwanger. Ze verheugde zich op de komst van nieuw leven en voelde zich vanaf de eerste dag helemaal zwanger. Twee maanden later bleek het weer mis. Bloedverlies. Emma meldde zich bij de verloskundige, die na de echo constateerde dat het kindje niet meer leefde.  Ze werd naar huis gestuurd om haar lichaam zelf de tijd te geven de zwangerschap af te stoten. Het werd een verdrietige week. Bloedend en radeloos lag Emma op bed. Ze voelde zich verloren, leeg en had veel vragen. Haar vriend keek machteloos toe. Emma ging opnieuw een proces van rouw en verlies in, ook deze keer zonder steun van haar verloskundige. Weer die eenzaamheid. Weer herstellen. Ging het ooit goedkomen met haar? Kon zij wel een kindje dragen? Emma’s zelfvertrouwen had een flinke deuk opgelopen. De woorden van de verloskundige zingen nog altijd rond in haar gedachten: ‘Volgende maand zie ik je zwanger terug.’

De praktijk van: Fenneke Borsje

door Ken je • 23 april 2025
Fenneke luistert met een open hart

Het is maar een miskraam

door Andrea Ivanovic • 14 april 2025
Lieke vertelt over haar miskraam, nu een jaar geleden: Het overkwam mij, een miskraam. Ik weet dat het “veel voorkomt,” dat het iets is wat je lichaam vaak zelf oplost. Iedereen praat erover alsof het normaal is, alsof het gewoon een onderdeel van het leven is. Maar toen ik daar zat op het toilet, geconfronteerd met bloed en pijn na 10 weken zwangerschap, voelde het allesbehalve normaal. Het was alsof een stuk van mij werd weggerukt, een leegte die niemand leek te zien. Ik was verbaasd, zelfs een beetje geschrokken, hoeveel impact het op mij had. Het voelde alsof de wereld gewoon doorging, alsof niemand begreep hoe groot dat verlies voor mij was. Mijn lichaam had zijn ‘werk’ gedaan, maar mijn hart had het nog lang niet verwerkt. Ik voelde verdriet dat diep ging, een pijn die niet zomaar wegwaaide.  Wat me ook raakte, was hoe weinig aandacht er voor is. Het was alsof ik door moest, alsof rouw en verdriet niet helemaal gepast waren. Maar dat kon ik niet. Dit had tijd nodig. Ik moest ruimte vinden om dit te verwerken, om mezelf toe te staan verdrietig te zijn. Hoe ‘normaal’ het ook mag zijn voor anderen, het was allesbehalve gewoon voor mij.
Alle nieuwsberichten