Eliane Coutinho • 16 maart 2023

Geboorteplan is veiligheidsplan

Ik wil in het ziekenhuis bevallen, daar voel ik me het veiligst. Als er iets mis gaat kunnen ze direct ingrijpen. Wel heb ik een geboorteplan (veiligheidsplan) gemaakt met wat mijn wensen zijn en daarin staat welke interventies ik wel of niet wil.


Dit hoor ik al jaar en dag als verloskundige. In mijn hoofd is dit verwarrend, het roept vragen op. Wat bedoelt zij de zwangere vrouw nou precies met veiligheid? Hoe ziet zij dat, en wat heeft ze dan nodig van zorgverleners? De antwoorden op al deze vragen kan ik bedenken maar veel liever stel ik de vraag direct aan haar. En precies dat heb ik de afgelopen jaren gedaan. De antwoorden die ik kreeg waren te verdelen in 3 categorieën te plaatsen. Het zal je niet verbazen. Fysieke veiligheid, Emotionele veiligheid en Mentale veiligheid.


Het geboorteplan van de zwangere vrouw fungeert vooral als veiligheidsplan, ter voorkoming van schade of leed. Echter de meeste geboorteplannen, geven voornamelijk taal aan fysieke, het lijfelijke. Onnodige interventies en zeer gewenste interventies krijgen woorden. Uiteraard is extensie van het geboorteplan groter dan het lijfelijke. Schade aan het lichaam of het niet uitkomen van de wens, hebben weerslag op het mentale en emotionele. En toch voelt het als een gemis dat emotionele en mentale veiligheid weinig tot geen woorden krijgen in het geboorteplan. Dat terwijl er op al 3 vlakken behoefte is aan veiligheid. Pas dan is het geboorteplan mijn inziens compleet.


Natuurlijk is het een uitdaging om een dergelijk veiligheidsplan te schrijven. En dat is de reden voor mij geweest om het Meadiarium werkboek 4 jaar geleden te schrijven. Mea is de afkorting van mijn onderneming: Mezelf en Anderen. Diarium is dagboek maar betekent ook legger. Een legger is geschrift dat als grondslag dient om op voort te bouwen.


Het Meadiarium werkboek geeft handvaten om een geboorteplan schrijven dat woorden geeft aan fysieke, emotionele en mentale veiligheid. Een geschrift dat als grondslag dient om veilige zorg op voort te bouwen. Een boek dat uitermate geschikt is voor alle vrouwen, zeker vrouwen die bevallen voor het eerst gaan meemaken of al een nare ervaring achter de rug hebben


Het is in het Nederlands en Engels verkrijgbaar.


Meer client- en praktijkverhalen

door Andrea Ivanovic 8 september 2025
Iris is voor de derde keer zwanger. Haar weg naar dit punt was niet eenvoudig. Haar eerste kindje werd veel te vroeg geboren en overleed kort daarna. Bij haar tweede zwangerschap verliep de bevalling moeizaam en bracht veel spanning met zich mee. Nu, tijdens haar derde zwangerschap, merkt ze dat ze last heeft van stressklachten: slecht slapen, piekeren, lichamelijke onrust. Vooral de gedachte aan de bevalling roept veel angst op. Via haar verloskundige kwam Iris in aanraking met een verloskundige coach die haar kon helpen bij het verwerken van nare herinneringen. Iris kreeg EMDR-therapie. EMDR staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing en is een methode om nare ervaringen te verwerken. Tijdens de sessies richt je je op een herinnering terwijl je afgeleid wordt, bijvoorbeeld door oogbewegingen of geluiden. Dit helpt om de emotionele lading van die herinnering te verminderen. Voor Iris werkte EMDR als een manier om grip te krijgen op de gebeurtenissen uit het verleden. De herinneringen aan de vroeggeboorte en de moeilijke bevalling werden minder overweldigend. Ze kon er beter over praten en merkte dat haar stressreacties afnamen. Dat was heerlijk, eindelijk weer goed slapen! Ook haar gepieker verdween.
door Lees over 1 september 2025
Wijsheid van vrouwen is...
door Andrea Ivanovic 24 augustus 2025
Iedereen zag haar pijn. De moeder, haar lege armen, haar betraande gezicht. Familie en vrienden verzamelden zich om haar heen, probeerden haar te troosten, zeiden dat ze sterk was. Maar hij, de vader? Hij stond ernaast. Stond erbij en keek ernaar. Hield haar hand vast, hield zichzelf overeind. Maar eigenlijk viel hij ook.  De vroege komst van hun kindje had alles in één ruk veranderd. Een klein lijfje, zo kwetsbaar, zo oneerlijk. De angst, de hoop, het verlies. Het ziekenhuis werd hun wereld, maar geen enkele dokter kon hen redden van de pijn die zou blijven. En dan komt die stille fase. Iedereen zegt dat ze het samen moeten verwerken, maar alles voelt anders. Ze huilt en hij houdt haar vast. Hij troost haar, hij regelt alles. Maar wie troost hem? Wie ziet dat zijn hart ook breekt?
Alle nieuwsberichten