Andrea Ivanovic • 24 februari 2025

Perfecte moeders bestaan niet

Na de geboorte van mijn zoontje was ik vol goede bedoelingen, maar het moederschap bleek een enorme uitdaging. Ik wilde alles perfect doen, van borstvoeding geven tot slaapjes plannen. Maar al snel voelde ik me uitgeput en onzeker. Het leek alsof ik nooit genoeg deed voor mijn baby. Elke huilbui, elke nacht dat hij niet wilde slapen, voelde als een persoonlijke mislukking.


Ik dacht dat ik alles alleen moest doen, maar op een dag besefte ik dat ik hulp nodig had. Via een vriendin hoorde ik over een verloskundige coach. Tijdens onze eerste sessie voelde ik me eindelijk gehoord. Ze luisterde naar mijn verhalen, begreep mijn angsten en gaf me praktische tips. Ze liet me inzien dat goed voor mezelf zorgen net zo belangrijk is als goed voor mijn zoontje zorgen.




Hulp vragen als moeder is een belangrijke vaardigheid

Met haar begeleiding leerde ik om mijn verwachtingen bij te stellen en realistische doelen te stellen. Ik realiseerde me dat perfectie niet haalbaar is en dat het oké is om fouten te maken. Dankzij haar steun voel ik me nu zelfverzekerder en opgeluchter. Het scheelt me slapeloze nachten, nagelbijten en zorgen maken.Het schuldgevoel dat ik eerder had, heeft plaatsgemaakt voor een gevoel van balans.


Ik begrijp nu dat voor mezelf zorgen niet betekent dat ik minder van mijn zoontje houd. Integendeel, het maakt me een betere moeder. Als ik goed voor mezelf zorg, heb ik de energie en het geduld om er echt voor hem te zijn. Het moederschap is nog steeds een uitdaging, maar ik weet nu dat ik niet alleen ben en dat het oké is om hulp te vragen. Dat is iets dat ik echt heb moeten leren: hulp vragen!


Dankzij mijn verloskundige coach heb ik eindelijk het vertrouwen gevonden om te genieten van deze bijzondere tijd met mijn zoontje, zonder de constante druk van perfectie. Dat had ik eerder moeten weten!



Meer client- en praktijkverhalen

door Claudia van Leent 14 juni 2025
Vaderschap in de spotlights
door Eliane Coutinho 26 mei 2025
Ze is voor de tweede keer zwanger. De eerste bevalling was in alle opzichten een teleurstelling. Ze was teleurgesteld in zichzelf en in haar partner. Bij beiden was er genoeg kennis over de zwangerschap, bevalling en kennis over onverwachte situaties, omdat ze arts zijn. Ondanks de grote hoeveelheid kennis was de bevalling een teleurstellende, verdrietige gebeurtenis. Haar troost vindt ze in het feit dat zij en haar baby gezond uit de bevalling zijn gekomen. De pijnlijke en verdrietige kant van de bevalervaring, waar ze nog om moet huilen heeft ze laten liggen. Maar nu kan dat niet meer, want ze is weer zwanger inmiddels ruim 20 weken. De stress van de eerdere bevalling is nooit weggeweest, sterker nog, het is dichterbij dan ooit. Dit is wat ze zei: "De medische en technische kant van de bevalling kende ik ontzettend goed. Mijn partner ook. Ik vroeg mijn verloskundige of ik verdere voorbereiding nodig had, zij gaf aan dat het kijken van filmpjes op de website van de praktijk voldoende was. Mijn man vond een cursus niet nodig en was opgelucht bij dit advies. Achteraf heb ik er spijt van dat ik dat advies heb opgevolgd."
door In de spotlights 19 mei 2025
Kom maar op met die bevalling!
Alle nieuwsberichten