Lees over • 17 februari 2025

De praktijk van: Jolanda Colli

Jolanda steunt moedige vrouwen

Jolanda begeleidt cliënten voornamelijk bij het verwerken van een traumatische bevalling en helpt hen om te gaan met gevoelens van falen en de-identificatie met dat gevoel. Haar aanpak is gericht op aandachtig luisteren en doorvragen.


Jolanda gelooft sterk in het vermogen van cliënten om tot eigen inzichten te komen, en daar wil ze de ruimte voor geven in haar begeleiding. Daarnaast biedt Jolanda ook ondersteuning aan vrouwen die herhaaldelijk miskramen hebben meegemaakt, ook na een vruchtbaarheidstraject. Meerdere malen raken vrouwen die dit meegemaakt hebben vertrouwen kwijt en hebben ze te maken met angst, zeker als er daarna een nieuwe zwangerschap volgt. Er kan dan sprake zijn van terughoudendheid als het gaat om vreugde of hechting aan het kindje.


Jolanda’s specialisatie ligt vooral in ‘luisterend coachen’, waarbij zij sinds enige tijd ook de EVA-methode (Emotionele Visualisatie Affirmatie) toepast bij het verwerken van traumatische bevallingen. Indien nodig en gewenst past zij EMDR toe, als er sprake is van een enkelvoudig trauma.


Jolanda richt zich daarnaast op rouwverwerking na een intra-uteriene vruchtdood (IUVD). Haar begeleiding is erop gericht cliënten stap voor stap door hun emoties heen te leiden, met veel ruimte voor hun eigen inbreng en verhaal en vormen van rouwarbeid die passen bij een cliënte.


Op de vraag wat het effect is van haar begeleiding antwoordt Jolanda dat cliënten haar luisterende oor waarderen én de ruimte die zij hen biedt om goed naar zichzelf te kijken. Zij hoort vaak terug dat cliënten het fijn vinden dat Jolanda structuur aanbrengt in hun verhaal en dat er voor alles wat zij willen inbrengen ruimte is. Ze geven aan dat dit hen helpt om hun gedachten te ordenen en om tot rust te komen. Nagenoeg bij elke bijeenkomst wordt het gezegde vertaald naar gevoel door middel van ontspanningsoefeningen.


Als Jolanda wordt gevraagd of er een ervaring is met een cliënt of een uitspraak die haar in het bijzonder is bijgebleven dan benoemt zij het verhaal van een cliënt die een stilgeboorte had meegemaakt, waarbij in een daaropvolgende zwangerschap opnieuw een complicatie optrad. Deze cliënt voelde schuld en angst. Haar ervaringen waren heel ingrijpend en brachten diepe emoties en trauma aan de oppervlakte. Het is indrukwekkend om te zien hoe zulke ervaringen cliënten kunnen raken, hoeveel invloed het heeft op hun leven, relaties, werk, gezondheid en vertrouwen. Dat vrouwen de moed tonen hiermee aan de slag te gaan, gebruik makend van hun veerkracht is indrukwekkend. Het een klein stukje samen oplopen is voor Jolanda iedere keer weer een bijzondere ervaring. Zij hoopt hierbij vrouwen echt tot steun te kunnen zijn.


Ben jij ook een moedige vrouw die steun kan gebruiken bij het verwerken van een moeilijke bevalling of nare situatie? Mail Jolanda op: ja.colli@solconmail.nl

Of bekijk haar webiste: https://vp-oegstgeest.nl/jolanda-gecertificeerd-als-coach-en-bevallingsverwerkingsspecialist/



Meer client- en praktijkverhalen

door Claudia van Leent 28 april 2025
'Volgende maand zie ik je zwanger terug', zei de verloskundige tegen Emma na haar miskraam. ‘Dat gebeurt iedere vrouw, je kunt in ieder geval zwanger worden. Einde consult. Het was niet waar Emma behoefte aan had, toen ze haar vruchtje in het toilet zag liggen. Einde zwangerschap, maar ook het einde van haar dromen over deze baby. Emma was verdrietig dat haar eerste zwangerschap zo afliep. Ze voelde zich eenzaam na de woorden van de verloskundige. Wat had ze fout gedaan? Ze dacht nog niet aan een volgende zwangerschap, maar was nú teleurgesteld, verdrietig en boos. Ze had allerlei gevoelens waarvan ze niet wist of dat er nou bij hoorde. Wat moest ze er mee? Haar vriend wist dat ook niet en hield zich vast aan de woorden van de verloskundige. Die zou het toch wel weten? Een tijdje later was Emma weer zwanger. Ze verheugde zich op de komst van nieuw leven en voelde zich vanaf de eerste dag helemaal zwanger. Twee maanden later bleek het weer mis. Bloedverlies. Emma meldde zich bij de verloskundige, die na de echo constateerde dat het kindje niet meer leefde.  Ze werd naar huis gestuurd om haar lichaam zelf de tijd te geven de zwangerschap af te stoten. Het werd een verdrietige week. Bloedend en radeloos lag Emma op bed. Ze voelde zich verloren, leeg en had veel vragen. Haar vriend keek machteloos toe. Emma ging opnieuw een proces van rouw en verlies in, ook deze keer zonder steun van haar verloskundige. Weer die eenzaamheid. Weer herstellen. Ging het ooit goedkomen met haar? Kon zij wel een kindje dragen? Emma’s zelfvertrouwen had een flinke deuk opgelopen. De woorden van de verloskundige zingen nog altijd rond in haar gedachten: ‘Volgende maand zie ik je zwanger terug.’
door Ken je 23 april 2025
Fenneke luistert met een open hart
door Andrea Ivanovic 14 april 2025
Lieke vertelt over haar miskraam, nu een jaar geleden: Het overkwam mij, een miskraam. Ik weet dat het “veel voorkomt,” dat het iets is wat je lichaam vaak zelf oplost. Iedereen praat erover alsof het normaal is, alsof het gewoon een onderdeel van het leven is. Maar toen ik daar zat op het toilet, geconfronteerd met bloed en pijn na 10 weken zwangerschap, voelde het allesbehalve normaal. Het was alsof een stuk van mij werd weggerukt, een leegte die niemand leek te zien. Ik was verbaasd, zelfs een beetje geschrokken, hoeveel impact het op mij had. Het voelde alsof de wereld gewoon doorging, alsof niemand begreep hoe groot dat verlies voor mij was. Mijn lichaam had zijn ‘werk’ gedaan, maar mijn hart had het nog lang niet verwerkt. Ik voelde verdriet dat diep ging, een pijn die niet zomaar wegwaaide.  Wat me ook raakte, was hoe weinig aandacht er voor is. Het was alsof ik door moest, alsof rouw en verdriet niet helemaal gepast waren. Maar dat kon ik niet. Dit had tijd nodig. Ik moest ruimte vinden om dit te verwerken, om mezelf toe te staan verdrietig te zijn. Hoe ‘normaal’ het ook mag zijn voor anderen, het was allesbehalve gewoon voor mij.
Alle nieuwsberichten