Wat is normaal?

We zijn te ver gegaan in het medisch maken van de mentale rollercoaster die bij zwangerschap en pril moederschap hoort.

Natuurlijk kunnen er serieuze psychische aandoeningen zijn — postpartum depressie, angststoornissen, psychoses — en die verdienen zorg en aandacht. Maar het normale proces van verandering, twijfel, overprikkeling en verandering van identiteit wordt tegenwoordig te vaak gelabeld als ‘er is iets mis’.

Dat is problematisch en wel hierom:

Normalisering verdwijnt: Het idee dat je je tijdelijk ‘anders’ mag voelen wordt vervangen door het idee dat er iets ‘mis’ met je is.

Medische interventie wordt standaard: Praten met vriendinnen of een coach maakt plaats voor diagnoses en medicatie, ook als dat niet nodig is.

Moeders voelen zich tekortschieten: In plaats van zich gesteund te voelen, denken ze dat ze falen omdat ze niet ‘normaal’ functioneren.

Ruimte voor groei verdwijnt: Emotionele groei en mentale ontwikkeling in deze intense levensfase krijgen geen kans als alles symptomatisch wordt bekeken.

Wat er zou moeten gebeuren:

We hebben een verschuiving nodig richting empathie, begrip en community-based ondersteuning — in plaats van alles langs de DSM-lat leggen. Mentale gezondheid is geen zwart-witplaatje, zeker niet tijdens zulke ingrijpende fases als zwangerschap en moederschap.

We pathologiseren gevoelens die juist getuigen van betrokkenheid, verantwoordelijkheid en verandering. Die gevoelens zijn geen zwakte, ze zijn menselijk en horen erbij.

Heb jij vragen, twijfels of maak je je zorgen? Weet je niet goed of het erbij hoort en heb je behoefte aan een luisterend oor, steun in je ontwikkeling als moeder? Wacht niet te lang en reik uit naar Evelyne: https://evelynethelen.nl