Eliane Coutinho • 29 januari 2024

Ontmoeting in de late dienst

Zij is al 2 dagen bezig met de inleiding van de bevalling. In de middag zijn haar vliezen gebroken en is het infuus met weeën opwekkers aangesloten.

Als ik haar tref, is het wachten op weeën. Er is nog niet zoveel aan de hand zegt ze. Er gebeurt niet zoveel. Ik denk daar anders over en leg haar dat uit wat haar lichaam aan het doen is en wat er nu nodig is: tijd, rust, en geduld.

 

Ze vertelt mij dat het vinden van rust een uitdaging is geworden terwijl ze daar zo een behoefte aan heeft. Mijn hoofd is de hele tijd bezig.

Rust kun je maken en wel heel snel, geef ik terug. Ze kijkt me verbaasd aan. Echt waar zeg ik. Laten we het proberen. Als ik vraag aan je hart wat heb je voor dit kind over? Ze kijkt me aan en zegt resoluut: ALLES. Sta eventjes stil bij je gevoel. Nu ben je uit je hoofd. En wat woont er in je hart? Ze zegt rust.

 

Een tweede manier om snel rust te ervaren is de naam van je kind hardop te zeggen op de meest moeilijke momenten. Laat je man het doen en als je wilt deel je die naam ook met ons. Zij en hij wisselen een betekenisvolle blik.

Ik laat haar in de dienst achter met 5 cm ontsluiting. Ben benieuwd hoe zij de bevalling zal beleven. Gelukkig heb ik de volgende dag weer dienst.


"Doe je uiterste best in moeilijke tijden je rust te bewaren."

Horatius, Romeinse dichter 65-8 v. Chr

De volgende dienst hoor ik bij de overdracht dat ze bevallen is met een keizersnede. Ik ben oprecht benieuwd naar haar ervaring en bezoek het echtpaar op hun kamer. De kleine is opgenomen op de afdeling neonatologie.

 

Bij binnenkomst zit zij rechtop in bed. Ze roept direct: Eliane ik heb een keizersnede gekregen maar ik heb een goede ervaring! Ik ben nieuwsgierig, want hier is er iets te leren voor mij, en nodig haar uit om te vertellen wat dat heeft gemaakt. Ze vertelt me dat er heel goed gezorgd is voor haar door al het personeel. Hij neemt het over van haar en zegt, jij hebt een bijzondere bijdrage daaraan geleverd. Je sprak gisteren over het belang van RUST en hoe we die konden maken. Je zei dat de naam van ons kind daar een bijdrage aan kon leveren. Dat heeft veel met ons gedaan. Onze zoon heeft de naam Noah gekregen. De betekenis daarvan is RUST. Ik ben ontroerd en stil. Zijn tweede naam is Eli, vervolgt hij. Wij zijn christenen en die naam betekent; De Here is God. En jij heet Eliane. Ik vertel hem dat mijn naam dezelfde betekenis heeft: The Lord is God. We zijn allemaal ontroerd. Deze ouders hebben 2 namen gekozen. Ik heb de baby nooit ontmoet, maar bizar dat in onze namen wij verbonden zijn geraakt.

 

Ik kreeg prachtige bevestiging van wat wij met verloskundige coaching trachten te doen. Preventie op trauma ook ten tijde van de bevalling, dat onderwijs ik. Door de werkvloer op te gaan in alle eenvoud met mijn voeten in de klei, toets ik wat ik onderwijs en word ik onderwezen door de koppels en hun baby. Dat geeft mij als woman on a mission en alle onrust die daarmee gepaard gaat, de RUST die ik nodig heb om door te gaan.

 

Dit waargebeurde verhaal is met toestemming van de ouders van Noah geplaatst.


Meer client- en praktijkverhalen

door Andrea Ivanovic 20 oktober 2025
Brigit is onverwacht zwanger van haar tweede kindje. Toen ze de test deed, voelde ze geen blijdschap, maar vooral verwarring. Ze wist niet zeker of ze deze zwangerschap wel wilde. De gedachte aan opnieuw moeder worden riep vooral spanning op. Ze schaamde zich voor die gevoelens, want “je hoort toch blij te zijn?” Tijdens haar eerste zwangerschap had Brigit hoge verwachtingen. Maar de bevalling verliep anders dan gehoopt: zwaar, chaotisch en intens. Daarna volgde een kraambed dat allesbehalve roze was. Haar zoontje huilde veel, ze voelde zich uitgeput en onzeker. In plaats van te genieten, twijfelde ze voortdurend aan zichzelf. Was ze wel een goede moeder? Toen ze opnieuw zwanger bleek, kwamen al die gevoelens weer naar boven. Ze voelde zich overvallen, en het idee dat ze weer door zo’n periode moest, maakte haar angstig. Wilde ze deze zwangerschap wel echt? Een moeilijke vraag die Brigit wakker hield en niet met haar vriendinnen kon bespreken. Gelukkig kon ze terecht bij Yvonne, verloskundige coach die haar wél kon helpen met deze vraag. Yvonne luisterde zonder oordeel. Ze stelde geen standaard vragen, maar ging echt met Brigit in gesprek. Al snel wist ze de vinger op de zere plek te leggen: Brigit voelde zich geen goede moeder. Niet omdat ze het niet was, maar omdat de omstandigheden haar vertrouwen hadden ondermijnd.
door Lees meer over 13 oktober 2025
Over mannen raak ikniet uitgepraat
door Andrea Ivanovic 6 oktober 2025
Michelle had zich haar bevalling heel anders voorgesteld. Ze had gehoopt op een moment van magie, van oerkracht en verbinding. Maar wat ze kreeg, was iets totaal anders. “Mijn bevalling was allesbehalve wat ik had gehoopt. Ik voelde me uitgeput, verdrietig… en vooral: alleen.” Na een pittige bevalling bleef Michelle achter met een lichaam dat niet meer vertrouwd voelde. Terwijl de wereld om haar heen gewoon doorging—met kraamvisite, luiers, en het ‘genieten van je baby’—bleef zij hangen in een waas van vragen, tranen en stilte. Ze kon haar verhaal nergens echt kwijt. En dat vrat aan haar. Ze begon aan alles te twijfelen, vooral aan zichzelf. Was ze wel sterk genoeg? Had ze iets verkeerd gedaan? Het voelde alsof ze faalde, terwijl ze juist iets ongelooflijks had gedaan: een kind op de wereld gezet! Tot ze in gesprek kwam met Susan, verloskundige coach. Er gebeurde wat met Michelle, van binnen. Geen snelle adviezen. Geen “je moet gewoon genieten.” Maar een plek waar ze mocht praten. Waar ze verdriet mocht voelen. Waar ze niet hoefde te doen alsof.  “Voor het eerst voelde ik me gehoord,” zegt Michelle. “Stap voor stap vond ik weer rust. En mezelf.”
Alle nieuwsberichten