Claudia van Leent • 12 mei 2025

Wie luistert er naar deze vrouw?

Ze had een heerlijke zwangerschap gehad, al duurde die wel lang. Uiteindelijk werd de bevalling bij Ayse opgewekt. De weeën overvielen haar. Zo was er niks aan de hand en zo had ze weeën om de twee minuten. Ayse had het gevoel dat dit veel te veel voor haar lichaam was en vertelde dat aan de verloskundige. Die reageerde door te vertellen dat het infuus volgens protocol werd opgehoogd en het zo hoorde. Ze kon niks voor haar doen. Ayse dacht: ‘Ik sta er alleen voor.’


Ayse deed haar best de weeën op te vangen. Haar vriend hielp dapper mee. De ontsluiting ging vlot, maar tijdens het persen ontstond er paniek in de verloskamer. Haar baby moest snel geboren worden en er kwam een vacuümpomp aan te pas. Ayse hoorde bezorgde stemmen, keek in onrustige ogen en was niet meer in staat om te reageren. Ze had geen controle meer over haar lichaam. 


Er stonden wel tien hulpverleners om haar heen. De baby werd met veel moeite geboren en snel bij haar weggehaald om nagekeken te worden. Ayse vroeg naar haar baby, maar niemand reageerde op haar. Ayse dacht weer: ‘Ik sta er alleen voor.’

Wie luistert er naar deze vrouw?

Zes weken na de bevalling kwam Ayse bij de gynaecoloog op het spreekuur voor de nacontrole. ‘Hoe had ze de bevalling ervaren?’ vroeg de gynaecoloog. Ayse vertelde dat de paniek op de verloskamer veel indruk op haar gemaakt had. ‘Nou paniek’, zei de arts, ‘het was spannend, dat wel.’ Ze probeerde het nog eens: ‘Ik slaap er slecht van, ik droom steeds over de paniek om mijn baby.’ Haar opmerking kwam niet aan. Ze vertrok met de woorden: ‘Je hebt toch een gezonde baby gekregen!’ en: ‘Ik zie je over twee jaar weer zwanger terug.’


Ayse dacht weer: ‘Ik sta er alleen voor.’


Heb jij ook het gevoel er alleen voor te staan? Weet dat er coaches zijn die je kunnen helpen met een nare bevallingservaring.


Kijk op onze site voor een verloskundige coach in jouw buurt: https://www.verloskundigelifecoaches.nl/coaches-voor-vrouwen

Meer client- en praktijkverhalen

Twijfels bij een nieuwe zwangerschap

door Andrea Ivanovic • 20 oktober 2025
Brigit is onverwacht zwanger van haar tweede kindje. Toen ze de test deed, voelde ze geen blijdschap, maar vooral verwarring. Ze wist niet zeker of ze deze zwangerschap wel wilde. De gedachte aan opnieuw moeder worden riep vooral spanning op. Ze schaamde zich voor die gevoelens, want “je hoort toch blij te zijn?” Tijdens haar eerste zwangerschap had Brigit hoge verwachtingen. Maar de bevalling verliep anders dan gehoopt: zwaar, chaotisch en intens. Daarna volgde een kraambed dat allesbehalve roze was. Haar zoontje huilde veel, ze voelde zich uitgeput en onzeker. In plaats van te genieten, twijfelde ze voortdurend aan zichzelf. Was ze wel een goede moeder? Toen ze opnieuw zwanger bleek, kwamen al die gevoelens weer naar boven. Ze voelde zich overvallen, en het idee dat ze weer door zo’n periode moest, maakte haar angstig. Wilde ze deze zwangerschap wel echt? Een moeilijke vraag die Brigit wakker hield en niet met haar vriendinnen kon bespreken. Gelukkig kon ze terecht bij Yvonne, verloskundige coach die haar wél kon helpen met deze vraag. Yvonne luisterde zonder oordeel. Ze stelde geen standaard vragen, maar ging echt met Brigit in gesprek. Al snel wist ze de vinger op de zere plek te leggen: Brigit voelde zich geen goede moeder. Niet omdat ze het niet was, maar omdat de omstandigheden haar vertrouwen hadden ondermijnd.

De praktijk van : Sanne Brons

door Lees meer over • 13 oktober 2025
Over mannen raak ikniet uitgepraat

Van tranen naar kracht

door Andrea Ivanovic • 6 oktober 2025
Michelle had zich haar bevalling heel anders voorgesteld. Ze had gehoopt op een moment van magie, van oerkracht en verbinding. Maar wat ze kreeg, was iets totaal anders. “Mijn bevalling was allesbehalve wat ik had gehoopt. Ik voelde me uitgeput, verdrietig… en vooral: alleen.” Na een pittige bevalling bleef Michelle achter met een lichaam dat niet meer vertrouwd voelde. Terwijl de wereld om haar heen gewoon doorging—met kraamvisite, luiers, en het ‘genieten van je baby’—bleef zij hangen in een waas van vragen, tranen en stilte. Ze kon haar verhaal nergens echt kwijt. En dat vrat aan haar. Ze begon aan alles te twijfelen, vooral aan zichzelf. Was ze wel sterk genoeg? Had ze iets verkeerd gedaan? Het voelde alsof ze faalde, terwijl ze juist iets ongelooflijks had gedaan: een kind op de wereld gezet! Tot ze in gesprek kwam met Susan, verloskundige coach. Er gebeurde wat met Michelle, van binnen. Geen snelle adviezen. Geen “je moet gewoon genieten.” Maar een plek waar ze mocht praten. Waar ze verdriet mocht voelen. Waar ze niet hoefde te doen alsof.  “Voor het eerst voelde ik me gehoord,” zegt Michelle. “Stap voor stap vond ik weer rust. En mezelf.”
Alle nieuwsberichten