Andrea Ivanovic • 10 maart 2025

Moeder zijn is soms eenzaam

Op het eerste gezicht leek alles perfect. Ik had een mooie baby, een liefdevolle man en alles wat ik maar kon wensen. Iedereen zag me glimlachen en dacht dat ik het moederschap moeiteloos onder de knie had. Zelfs mijn man, die altijd zo oplettend was, geloofde dat ik gelukkig was. Maar diep vanbinnen voelde ik me eenzaam en overweldigd.


24/7 zorgen voor mijn dochter was niet wat ik me had voorgesteld. Het was zwaar, uitputtend, en soms verlangde ik stiekem terug naar mijn oude leven. Ik miste mijn werk, de dagelijkse interacties met collega's, en zelfs de kleine frustraties die toen zo groot leken. Het leek alsof iedereen om me heen gelukkig was en doorging met hun leven, terwijl ik stilstond.


Mijn vriendinnen en zus waren altijd druk en hadden hun eigen leven, waardoor ik me nog meer geïsoleerd voelde. Avonden doorbrengen met mijn dochter was prachtig, maar ik miste het echte contact met volwassenen. Ik verloor mezelf een beetje in het moederschap en wist niet meer waar ik behoefte aan had.


Toen hoorde ik via via over Leanne, een verloskundige coach. Het kostte me tijd om de stap te zetten, maar uiteindelijk besloot ik contact met haar op te nemen. Tijdens onze eerste sessie voelde ik meteen een last van mijn schouders vallen. Leanne luisterde echt naar me, zonder oordeel. Eindelijk durfde ik toe te geven hoe zwaar ik het had en hoe eenzaam ik me voelde.


De buitenkant zegt niet alles over de binnenkant

Met haar hulp begon ik weer te voelen wat ik nodig had. Leanne liet me inzien dat mijn gevoelens geldig waren en dat het oké was om hulp te vragen. Ze hielp me te begrijpen dat zelfzorg geen luxe is, maar een noodzaak. Langzaam maar zeker begon ik weer dingen voor mezelf te doen. Kleine dingen, zoals een boek lezen of een wandeling maken, gaven me weer energie.


Ook moedigde Leanne me aan om opnieuw contact te zoeken met mijn vriendinnen en zus. Hoewel ze druk waren, maakten ze tijd voor me toen ik ze eerlijk vertelde hoe ik me voelde. Het voelde als een opluchting om weer echt contact te hebben en mijn zorgen te delen.


Nu, maanden later, voel ik me sterker en zelfverzekerder in mijn rol als moeder. Ik weet dat het oké is om af en toe terug te verlangen naar mijn oude leven, maar ik heb geleerd om een balans te vinden. Dankzij Leanne heb ik weer de moed gevonden om voor mezelf te zorgen en te genieten van het moederschap zonder me schuldig te voelen.

Zo heeft ze me geholpen om weer te voelen waar ik zelf behoefte aan had en dat is iets wat ik nooit zal vergeten. Het heeft me sterker gemaakt, ik voel me een trotse moeder.


Meer client- en praktijkverhalen

Volgende maand zie ik je zwanger terug

door Claudia van Leent • 28 april 2025
'Volgende maand zie ik je zwanger terug', zei de verloskundige tegen Emma na haar miskraam. ‘Dat gebeurt iedere vrouw, je kunt in ieder geval zwanger worden. Einde consult. Het was niet waar Emma behoefte aan had, toen ze haar vruchtje in het toilet zag liggen. Einde zwangerschap, maar ook het einde van haar dromen over deze baby. Emma was verdrietig dat haar eerste zwangerschap zo afliep. Ze voelde zich eenzaam na de woorden van de verloskundige. Wat had ze fout gedaan? Ze dacht nog niet aan een volgende zwangerschap, maar was nú teleurgesteld, verdrietig en boos. Ze had allerlei gevoelens waarvan ze niet wist of dat er nou bij hoorde. Wat moest ze er mee? Haar vriend wist dat ook niet en hield zich vast aan de woorden van de verloskundige. Die zou het toch wel weten? Een tijdje later was Emma weer zwanger. Ze verheugde zich op de komst van nieuw leven en voelde zich vanaf de eerste dag helemaal zwanger. Twee maanden later bleek het weer mis. Bloedverlies. Emma meldde zich bij de verloskundige, die na de echo constateerde dat het kindje niet meer leefde.  Ze werd naar huis gestuurd om haar lichaam zelf de tijd te geven de zwangerschap af te stoten. Het werd een verdrietige week. Bloedend en radeloos lag Emma op bed. Ze voelde zich verloren, leeg en had veel vragen. Haar vriend keek machteloos toe. Emma ging opnieuw een proces van rouw en verlies in, ook deze keer zonder steun van haar verloskundige. Weer die eenzaamheid. Weer herstellen. Ging het ooit goedkomen met haar? Kon zij wel een kindje dragen? Emma’s zelfvertrouwen had een flinke deuk opgelopen. De woorden van de verloskundige zingen nog altijd rond in haar gedachten: ‘Volgende maand zie ik je zwanger terug.’

De praktijk van: Fenneke Borsje

door Ken je • 23 april 2025
Fenneke luistert met een open hart

Het is maar een miskraam

door Andrea Ivanovic • 14 april 2025
Lieke vertelt over haar miskraam, nu een jaar geleden: Het overkwam mij, een miskraam. Ik weet dat het “veel voorkomt,” dat het iets is wat je lichaam vaak zelf oplost. Iedereen praat erover alsof het normaal is, alsof het gewoon een onderdeel van het leven is. Maar toen ik daar zat op het toilet, geconfronteerd met bloed en pijn na 10 weken zwangerschap, voelde het allesbehalve normaal. Het was alsof een stuk van mij werd weggerukt, een leegte die niemand leek te zien. Ik was verbaasd, zelfs een beetje geschrokken, hoeveel impact het op mij had. Het voelde alsof de wereld gewoon doorging, alsof niemand begreep hoe groot dat verlies voor mij was. Mijn lichaam had zijn ‘werk’ gedaan, maar mijn hart had het nog lang niet verwerkt. Ik voelde verdriet dat diep ging, een pijn die niet zomaar wegwaaide.  Wat me ook raakte, was hoe weinig aandacht er voor is. Het was alsof ik door moest, alsof rouw en verdriet niet helemaal gepast waren. Maar dat kon ik niet. Dit had tijd nodig. Ik moest ruimte vinden om dit te verwerken, om mezelf toe te staan verdrietig te zijn. Hoe ‘normaal’ het ook mag zijn voor anderen, het was allesbehalve gewoon voor mij.
Alle nieuwsberichten